درهای باز بركت
روز بیست و دوم رسید. روز «أَللّـهُمَّ افْتَحْ لی فیهِ أَبْوابَ فَضْلِکَ وَ أَنْـزِلْ عَـلَیَّ فـیـهِ بَـرَکاتِـکَ...: خدایا بگشا به رویم در این ماه درهای فضل ات و فرود آر برایم در آن برکاتت را...»
این پرونده خبرآنلاین، پیشکشی ست به مناسبت روز بیست و دوم « ماهِ » خواندن «او».
«حذیفه یمانی، صاحب راز رسول خدا بود.
گفتا: روزی شیطان را دیدم که می گریست.
پرسیدم: ای ملعون! این ناله و گریه از چیست؟
گفت: از دو چیز:
یکی آنکه درب لعنت به روی ما گشاده،
و دیگر آنکه دل مؤمنان، به روی ما بسته!
هروقت، قصدِ «دل مؤمن» کنم، به آتش هیبت، سوخته گردم»[تفسیر کشف الأسرار.]
ما را سر و سودای کس دیگر نیست
در عشق تو، پروای کس دیگر نیست
جز تو دگری جای نگیرد در دل
دل جای تو شد، جای کس دیگر نیست
«فضل»، آن نعمتها و احسانهائی است که خارج از حدّ استحقاق انسان، خداوند روا می دارد.
«افضال»، انعام و نعمت بخشی است.
بشر، از خدا طلبکار نیست، نه در روزی، نه در نعمت، نه در بهشت و پاداش آخرت، بلکه هرچه که او بدهد، همه «لطف» است و «فضل»، جود است و کرم.(ولکنَّ اللّه ذوفضلٍ علی العالمین)[بقره، آیه ۲۵۱.]
درهای فضل خدا، به روی کسی باز می گردد، که «قابلیت» و آمادگی و استعداد، از خود نشان دهد.
زنبور عسل، به وحی الهی در شکاف یک سنگ و کوه، عسل می سازد.[ نحل، آیه ۶۸.]
دل هم باید با نور معرفت شکافته شود، تا شیرینی یاد خدا و موهبت ها و «فضل» پروردگار در آن جای گیرد. دلهای بسته و سنگی، جای نور الهی نیست.
پس عبودیّت، خشوع، بندگی و طاعت، و خواستن و درپی بودن، زمینه ساز گشایش درهای فضل خداوند، به روی انسان است.[فتح، آیه ۲۹.]
«برکت»های خدا
«برکت»، ثبوت و دوام خیر خداوند در یک چیز است.
«مبارک»، یعنی موجود، یا انسان یا روز، یا حادثه «برکت»دار. آنچه دارای خیر ماندگار و ثابت است، یعنی موضع خیرهای الهی.
در لغت نامه ها، به این معنای ثبوت و دوام خیر، در واژه برکت: اشاره شده است. از جمله:
«برکت»، آبی که از آسمان فرود آمده، در قرارگاههای زیرزمینی و چشمه ها و قنات ها می ماند.
«برکت»، در نسل، بمعنای تداوم نسل یک انسان در اولاد.
«برکت» در غذا، زیاد شدن آن و کفافِ جمع بسیار.
«برکت» در وقت، استفاده شایسته شدن از وقت، بیهوده تلف نشدن.
«برکت»، یعنی گیاهان زمین، آب آسمان، گوسفندان دوشیدنی...
بعضی خیرها و نعمتها، گذران است، همچون ابر و سایه... و برخی، پایدار می باشد و مداوم و مستمرّ.
خواسته ما از خداوند، آن است که برکات خود را در این روز و ماه بر ما فرستد و آثار خیر جاودانه را برای ما عنایت کند. تا مال و اولاد و وقت و عملمان، «مبارک» شود، تا «برکت»، در زندگی مان افزون گردد. تا «وجود»مان، در هاله ای از برکت و خیر مداوم و ثابت، اصالت یافته و از پوچی و هدر رفتن نیروها و هرز رفتن استعدادها و بیمورد بکار گرفته شدن توان ها، مصون بمانیم و وجودهای مبارکی باشیم.[مریم، آیه ۳۱.]
نزول برکات الهی در سایه ایمان و تقواست و اگر امّت ها مؤمن و خدا ترس باشند، به فرموده قرآن برکات الهی از آسمان و زمین بر آنان می بارد:
« وَ لَوْ اَنّ أهلَ القُری آمَنُوا وَ اتَّقَوا لَفَتَحنا عَلَیهِم بَرَکاتٍ مِن السَّماءِ وَالأرضِ...»[اعراف، آیه ۹۶.]
شرح دعای روز بیست و دوم ماه مبارک رمضان به قلم استاد جواد محدثی
/6262
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب