گام های فاطمه(س) برای همیشه تاریخ
به گزارش قائم گزارش تاریخ به ما نشان داده است که فاطمه(س) زنانی از خاندانش و یارانش را با خود همراه کرده بوده است.
این که وی آن زنان را با خویش همراه نمود و هم راه ورود همگانی را برگزید، از آن رو است که می خواست مردم را آگاه سازد و توجه آنها را به آن حرکت همراه بانوان برانگیزد تا در مسجد گرد آیند و برای خبر یافتن از قصد وی به سمت مسجد بشتابند تا ببینند او چه خواهد گفت و چه خواهد نمود. بدین سان، آن دادرسی علنی می گشت و در میانه آن آشوبگاه، همه مسلمانان همه چیز را می شنیدند. آنان باید باردیگر رخداد تاریخ را از زبان دخت پیامبر شنیده ودر آن هنگامه هجمه ها به خانه ولایت، وسکوت ولب فرو بستن مردم دون، حرکت تاریخی خویش را برای دومین بار در مسجد النبی ودر کنار تربت پدر به مردم دوران خود وآینده گان از تاریخ آشکار سازد. در این مبارزه فاطمی، دو جنبه وجود داشت که برای امام در گرفتن چنین موضعی، این شرایط وجود نداشت:
۱. فاطمه به جهت وضع خاص مصیبت زده اش و هم جایگاه ویژه اش نزد پدر، بیشتر از امام، می توانست عواطف را برانگیزد و مسلمانان را با رشته ای از کهربای روحانی به پدر بزرگوارش صلی الله ضد وآله و روزگار تابناک او پیوند دهد و احساسات آنها را برای همراهی با اهداف خاندان بسیج سازد.
۲. مبارزه او هر شکلی که می یافت، هیچگاه رنگ نبرد مسلحانه نمی گرفت که مقابله با آن، فرماندهی نظامی را طلب کند؛ چونکه وی زن بود و همسرش هارون پیامبر هم در خانه مانده و تا زمانی که مردم به سراغش آیند، اعلان آتش بس کرده بود و اوضاع را رصد می کرد تا در وقت مناسب دخالت کند:
اگر مبارزه به نقطه اوج رسید، راهبری انقلاب را به دست گیرد؛و اگر چنین فضایی فراهم نشد، فتنه را مهار گرداند.
بنابراین، مقاومت آن بانوی بهشتی دو حالت داشت: یا با حرکتی همگانی خلیفه را سرنگون می ساخت و یا از دایره جدال و ستیز بیرون نمی رفت و به آشوب و تفرقه امت نمی انجامید. در گزارش تاریخ تصریح شده است که فاطمه ع کاملاً همانند پدرش صلی الله ضد وآله وسلم گام برمی داشت.
حال می توان به بررسی ریشه این تقلید دقیق پرداخت. شاید این طبیعت رفتار وی بود که در آن لحظه هم به شکلی عادی و بی هیچ قصد و توجه خاصی به آن پرداخت. این احتمال بعید نیست؛ چونکه فاطمه علیهاالسلام عادت داشت که به شیوه پدرش رفتار کند و در همه کارها و گفتارهایش همانند وی باشد.
اما شاید این شباهت دقیق وجهی دیگر داشته باشد. آن روز، بهشتی بانو با تقلید خویش از پدرش در راه رفتن دارای قصد و التفاتی بود. وی این همانندی را چنان به خوبی و درستی به جای آورد که در راه رفتن هیچ تفاوتی با رسول خدا صلی الله ضد وآله وسلم نداشت. او می خواست با این تقلید درخشان بر احساس و عاطفه مردم چیره گردد و آنان را به سفری کوتاه رهسپار سازد تا به گشت وگذاری کام بخش در گذشته نزدیک پردازند و به روزگار نبوت مقدس بازگردند؛ روزگاری که شادمانانه در سایه پیامبر بزرگ خویش صلی الله ضد وآله وسلم می زیستند. این برانگیختن احساسات و پرداخت عاطفی آنها، زمینه ساز آغاز حرکت زهرا ع بود و قلب ها را برای پذیرش دعوت دادخواهانه او آماده می ساخت تا ندای محزون آزادی خواهانه وی را به یاری بشتابند و کوشش نومیدانه یا شبه نومیدانه او را به ثمر بنشانند.
ازاین رو، می بینید که خود راوی هم خواسته یا ناخواسته از این جنبه تاثیر پذیرفته و همین او را واداشته تا چگونگی حرکت فاطمه را در گزارش خویش به تصویر کشد. کسی که به دقت در ماجرای فدک و تحولات و گونه های مبارزاتی آن می نگرد، تنها درخواست یک زمین را در آن نمی بیند؛ بلکه مفهومی گسترده تر از این ها در ذهنش تجلی می یابد که هدفی را در دل خود دارد که برانگیزاننده یک انقلاب است و به دنبال بازپس گرفتن قدرت غصب شده و حاکمیت از دست رفته و شکوه بزرگ و به راه آوردن امتی است که به قهقرا بازگشته بودند.
بر این اساس، فدک مفهومی نمادین دارد که به معنایی بزرگ اشاره می کند و مقصود از آن، فقط همان قطعه زمین غصب شده در حجاز نیست. و همین معنای نمادین فدک بود که آن مبارزه را از یک دادخواهی عادی با افقی محدود و دایره ای تنگ، به انقلابی با قلمروی وسیع و آفاقی گسترده تبدیل نمود. هر یک از مستندات تاریخی مسلم در این مورد را که می خواهید، بررسی کنید. آیا ستیزی مادی یا اختلاف درباره فدک به معنای محدود و حقیقت کم دامنه آنرا می بینید؟ آیا مسابقه ای را شاهد هستید که برای دستیابی به محصولات آن زمین درگرفته است؟ محصولاتی که هر قدر هم در برآورد آن، مبالغه و اغراق شود، بازهم آنقدر نیست که دو طرف، ارزشی برایش قائل بوده باشند. هیچگاه چنین نیست! این دادخواهی، قیامی بر ضد بنیان های حکومت بود؛ فریادی بود که فاطمه می خواست با آن، بنیادی را که سنگ بنای تاریخ پس از سقیفه بود، از جای برکند.... و فاطمه س در این رویارویی گفتاری تاریخی، همچون حرکت پیشینش، یعنی دفاع از حریم ولایت، پیروز تاریخ سر برون آورد. هر انسان منصفی که به ناریخ بنگرد واین دو حرکت هوشمندانه حضرتش را بنگرد وسپس به وصیت این دخت پیامبر وام ابیها، تأمل کرده، بدون تردید قضاوتی صحیح را در ذهن خود مجسم می نماید.
از این روست که همواره روح جامعه، وپویایی ملت هر دین ومذهبی، آشنایی با تاریخ ورخدادهای وابسته به آن است که باید در تار وپود افرادش قرار داشته باشد.
من ازاین رو فقط تاریخ را بازگو می کنم و شما قضاوت... والسلام.
این مطلب را می پسندید؟
(0)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب