غدیر و پیام اصلی آن
به گزارش قائم به نص قرآن کریم، غدیر روز اکمال دین و اتمام نعمت است و بدون آن، حتی رسالت نیز ناتمام و بی نتیجه است.
اما به راستی رمز بزرگی آن چیست و چرا غدیر از چنین جایگاهی برخوردار است؟ شناخت این رمز و پاسداری از راز آن می تواند این روز بی نظیر تاریخی را برای ما پربرکت تر سازد.
با تامل در متن این حادثه و آیات و روایات در ارتباط با آن، میتوان اظهار داشت: راز عظمت غدیر ارائه الگو و معیار زندگی است؛ چه در سبک زندگی فردی و چه در سبک زندگی اجتماعی. حرکت افراد و جامعه به سمت سعادت و خوشبختی نیازمند شناخت راه، نیازهای آن و شیوه پیمودن و سرعت سیر است. کسی که بدون شناخت و معرفت، حتی به خیال خود، راه حق می پیماید، جز حیرت و خستگی نمی اندوزد و مثالش، بنابر آنچه در روایات است، مثال حیوان چشم بسته ای است که با زحمت و دشواری به دور آسیاب می چرخد و باز همان جا است که بود؛ البته همراه با خستگی، درماندگی و ناامیدی از ادامه راه.
«غدیر» برای نشان دادن راه به تنهایی نبود؛ چون که این کار مهم را «بعثت» بر عهده گرفته بود. هدفِ رسالت «راهنمایی» بود و پیامبر خدا آنرا به بهترین صورت انجام داد. غدیر آمد تا «راهبری» کند و شیوه پیمودن راه را به بشر بیاموزد. راه را باید رفت، اما آنچنان که رهروان رفتند، نه آنگونه که خود می پسندیم و می خواهیم. برای همین است که علی ضد السلام را «میزان الاعمال» نامیده اند و البته امامان بعد از او هم چنین اند؛ مگر نه آنکه در صلوات و سلام بر آنها اعتراف کرده و می گوییم«آنان که بر شما پیشی می گیرند از طریق به در می روند (مارقین) و آنان که از شما عقب می افتند نابود می شوند (زاهقین) و تنها کسانی به مقصد می رسند که گام به گام همراه شما هستند (لاحقین).»
به همین دلیل، افراط و تفریط، هر دو بر خلاف فلسفه غدیر است. چه تندروها و چه کندروها نظم جامعه را بر هم زده و نبض آنرا پرتنش می سازند و در هر حال، با هر نیتی که چنین کنند، امام خود را از مقصد و مقصودش مانع می شوند؛ چنانکه خود آن حضرت فرمود: دو دسته دشمنان من هستند و همین ها کمر مرا شکستند؛ یکی تفریط کنندگان که به بهانه های واهی در هر چیز شک می کنند و اتفاقاً از عموم مردم عقب ترند و دیگری افراط کنندگان که به طور عمده جاهلان بی اطلاع از حقیقت ها هستند که از دین جز پوسته ای، آن هم شکننده، سهمی ندارد، همه را بد می پندارند و در آخر حتی بر امام خویش هم خرده می گیرند و شمشیر می کشند.
درس بزرگ غدیر برای امروز (و البته هر روز ما) همین است که بدانیم راه نجات و سعادت تنها حرکت در صراط مستقیم امامت و پیروی از معیارهای شریعت است؛ برای همین است که به ما یاد داده اند که در آن روز بزرگ و به شکرانه عید غدیر باید چنین گفت و درخواست کرد: «خدایا! تو را گواه می گیریم که ما به دین محمد (ص) و خاندان او (ع) گرویده ایم. سخن ما و آیین ما، سخن و آیین آنها است. هر چه را ایشان گویند تکرار می نماییم و به هر دینی که آنان دارند می گرویم. هر چه را منکرند، منکر می شویم و هر که را دوست دارند، دوست می داریم. با هر که دشمنی ورزند دشمنی می نماییم و به هر که نفرین کنند، نفرین می نماییم و از هر که بیزاری جویند، بیزاری جوییم و با هر که مهر ورزند، ما هم مهر می ورزیم. ما به آنان ایمان آورده ایم و تسلیم آنان هستیم. به رضای ایشان راضی بوده و از آنان پیروی می نماییم. پس، ای خدای بزرگ، نعمت ایمان را بر ما کامل گردان و مستقر و ثابت نگهدار. آنرا عاریتی قرار مده. ما را به ایمان زنده بدار و به آن بمیران. ما به آنان اقتدا کرده و دل بسته ایم. پس حشر ما را در دنیا و آخرت با ایشان قرار ده و ما را از مقربان درگاهت به شمار آور که ما به این نعمت خشنودیم! ای مهربان ترین مهربانان.»
این عید خجسته را که عید بزرگ خدا و خلق خداست، به همه شما تبریک می گویم.
* حقوقدان، استاد و عضو هیئت علمی دانشکده حقوق و علوم سیاسی دانشگاه تهران
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب