شمع محفل چند روایت کوتاه از سبک زندگی حاج آقا مجتبی تهرانی
قائم: کتاب «شمع محفل» بیان زندگی و کوشش های علمی عالم ناشناخته ای است که از محضر آیت الله بروجردی، «علم رجال» آموخت و به «فقه الحدیث» مسلط شد و از جلسات تفسیر علامه طباطبایی، شیوه و راه و رسم تفسیر قرآن با قرآن را یاد گرفت.
به گزارش خبرنگار کتاب ایرنا، کتاب «شمع محفل» بیان زندگی و کوشش های علمی عالم ناشناخته ای است که در روزهای جوانی توفیق حضور در جلسات درس میرزا سیدجلال مدرس بافقی را پیدا کرد و به «نهنگ العلماء» معروف بود و بعد به «حلقه‌ی اصحاب» مرد بلند آوازه مشهد، محمد تقی ادیب نیشابوری راه پیدا کرد و بعد از ۳ سال راهی حوزه علمیه قم شد و نزد عالمان نام آوری همچون آیت الله سیدحسین بروجردی، آیت الله سیدمحمد محقق داماد و علامه سید محمدحسین طباطبایی تحصیل کرد.
تهرانی از محضر آیت الله بروجردی، «علم رجال آموخت و به «فقه الحدیث» مسلط شد و از جلسات تفسیر علامه طباطبایی، شیوه و راه و رسم تفسیر قرآن با قرآن را یاد گرفت و خود به تفسیر قرآن با همان سبک و سیاق علامه روی آورد.
«شمع محفل» روایت زندگی پرماجرای طلبه ای جوان و پرانگیزه به نام «آقا مجتبی تهرانی» است که به سفارش اکید پدرش، میرزا عبدالعلی تهرانی، سال ها مشتاقانه و محققانه در جلسات درس آیت الله سید روح الله خمینی حضور یافت و در سایه تلاش بی وقفه و پشتکار مثال زدنی خود در حوزه تحصیل علم، به چنان جایگاهی رسید که آیت الله خمینی بواسطه مقبولیت «علمی» و محبوبیت «عملی» شاگرد مدقق و محقق، تقریرات درس بیع، مکاسب محرمه، الطهاره و رسائل اصولی خودرا به ایشان سپرد تا بعد از تنظیم و آماده سازی منتشر کند.
این کتاب پنجمین دفتر از مجموعه «قله ها به آسمان نزدیکترند» است. این مجموعه نگاهی گذرا به زندگی علما است، تا زمینه را برای آشنایی علاقه مندان با مشی عالمان هموار کند. آن چه در این مجموعه می آید، برش های کوتاهی از زندگی علمای ربانی و اهل معرفت است. این کتاب ها حاصل جست وجو، مطالعه، بازنویسی، تلخیص و ویرایش مطالب از منابع مختلف است.
قسمتی از متن کتاب
«صبح روزی که باید به مجلس ترحیم می رفتیم، حاج آقا مجتبی در حیاط منزل مرحوم ابوی به من اظهار داشت: حتما امروز بیا مجلس ختم. با چشمان درخشان و سرشار از امید باز تکرار کرد که مراسم امروز خیلی مهم می باشد. یعنی ایشان از پیش می دانستند که برای مراسم ترحیم آن روز چه غوغا و طوفانی تدارک دیده اند.
آیت الله فلسفی چون می دانست که این منبر آخرین منبر ایشان خواهدشد، در همین منبر نام مبارک آیت الله العظمی خمینی را، که بیان نام ایشان ممنوع بود و چند سال زندان به همراه داشت، با شکوه و احترام بیان کرد. این منبر از نظر مطالب سیاسی، حقوقی و فرهنگی بطور قطع یکی از شایسته ترین و تاثیرگذارترین منبرهای تاریخ وعظ ایران است.»
«وقتی از نجف به تهران برگشتم، خیلی به من اصرار می کردند که یکی از مساجد مهم تهران را بگیرید ولی من قبول نمی کردم.
من پانزده سال نذر و نیاز و دعا کرده بود م که خدایا! من را گرفتار مسجدداری نکن؛ بگذار من همین درس و بحثم را بدهم و دنبال کار خودم باشم.
یک روز برای دیدن مرحوم حاج آقا سعید(تهرانی) به مسجد جامع بازار رفته بودم. وقتی داشتم بیرون می آمدم، بطور ناگهانی به یک آقای لوتی برخوردم. او بدون مقدمه و بدون این که با ما ارتباط داشته باشد، جلوی من را گرفت و اظهار داشت:
آشیخ! حاضری یک کار برای خدا بکنی؟!
او (حتی) اسم مرا نمی توانست درست تلفظ کند و می گفت «مژدبا»! گفتم: چه کاری؟ اظهار داشت: این مسجد و خانه‌یخدا زباله دانی شده است. زیرزمینِ مسجد برای مواددارها انباری شده! می آیند موادشان را آنجا می گذارند. این را با همان حالت لوتی و مشتی خودش اظهار داشت:
اگر حاضری برای خدا کاری کنی، بیا اینجا را احیا کن.
یک لحظه دیدم اگر بخواهم برای خدا کاری کنم، جایش همین جا است که همه چیز را کنار بگذارم و بیایم این مسجد را احیا کنم.» (صفحه ۱۸۶ و ۱۸۷)
«شمع محفل، چند روایت کوتاه از سبک زندگی آیت الله حاج آقا مجتبی تهرانی» نوشته محمدعلی عباسی اقدم با کاغذ تحریر، جلد شومیز، قطع رقعی، در ۲۹۶ صفحه، با شمارگان هزار نسخه در سال ۱۴۰۳ منتشر گردید. این کتاب با کاغذ حمایتی انتشار یافته است.
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب