حلاوت زیارت امام حسین(ع) با کتاب اربعین قبله گاه اهل یقین
به گزارش قائم، نویسنده کتاب «اربعین؛ قبله گاه اهل یقین» از عنصر معرفت بعنوان لازمه زیارت مقبول یاد کرده و می نویسد: زائرین حسینی در روزهای اربعین با نور معرفت به زیارت آن حضرت در کربلا نائل شوند تا حلاوت معنوی و باطنی زیارت کامل، کام آنان را شیرین کند.
به گزارش خبرنگار فرهنگی ایرنا، محمدعلی ارزیده یکی از برگزیدگان دهمین جایزه جهانی اربعین است که در رشته کتاب بعنوان شایسته تقدیر شناخته شد. کتاب «اربعین؛ قبله گاه اهل یقین» به قلم ارزیده که توسط انتشارات شفیعی در ۴۰۲ صفحه انتشار یافته یکی از آثار این پژوهشگر و نویسنده است.
وی در مقدمه کتاب نوشت: ارزش، اعتبار و عظمت اربعین، با کلام جاودانه حضرت امام حسن عسکری(ع) جلوه ویژه ای پیدا کرد. آن حضرت در روایتی زیارت اربعین را یکی از علائم اهل ایمان برشمردند و با این سخن گهربار، همگان را تحت الشعاع قرار داده اند؛ به صورتی که نه تنها شیعیان، بلکه سایر فِرَق هم در مقابل شکوه و عظمت اربعین سر تعظیم فرود آورده و با دیده احترام و تکریم، به آن نظر می کنند.
وی اضافه کرد: اربعین بر مبنای اسرار خاص، حقایق ویژه و آثار چشم گیری که دارد، دارای ابعاد بسیار گسترده ای است و بدین جهت قبله گاه اهل یقین و میعادگاه عاشقان حسینی شده است؛ به نحوی که امروزه، همه عالم شاهد راهپیمایی میلیونی شیعیان و غیرشیعیان برای زیارت امام حسین (ع) در چنین روزی هستند. دراین میان اصل مهمی که در یک زیارت باید به آن توجه گردد، معرفت است.
این نویسنده افزود: در اغلب روایاتی که در رابطه با فضیلت زیارت ائمه هدی(ع) بخصوص حضرت امام حسین(ع) وارد شده، عبارت از «عارفا بحقه» ذکر شده است. عنصر معرفت در کنار عشق و شور، لازمه زیارت مقبول و پرارزش است. بنابراین شایسته است که زائرین پرشور حسینی در روزهای اربعین با نور معرفت به زیارت آن حضرت در کربلا نائل شوند تا حلاوت معنوی و باطنی زیارت کامل، کام آنان را شیرین کرده و آثاری ابدی برایشان به ارمغان آورد.
ارزیده افزود: بر این اساس اهل معرفت، نسبت به بیان جلوه های معرفتی در زیارت اهتمام ویژه ای داشته اند. در این خصوص و با این هدف و با بضاعتی ناچیز و در حد توان، مبادرت به تالیف این کتاب شده و تلاش بر آن بوده است که پیرامون حقایق اربعین از دیدگاه لغوی، قرآنی، روایی، عرفانی، تاریخی و ادبی مطالبی عرضه شود و در ضمن به گوشه ای از فضایل، آداب و آثار زیارت حضرت سیدالشهدا(ع) هم اشاره شود.
این کتاب در ۱۰ فصل تنظیم شده و به مباحثی همچون جایگاه عدد در معارف اسلامی و دیدگاه عرفانی، اربعین در قرآن و حدیث و عرفان، جلوه های عاشورایی اربعین، اربعین در افق کربلا، اعمال و آداب و آثار زیارت اربعین، جلوه های زیارت اربعین، حضرت زینب کبری(س) خورشید اربعین و اربعین در آینه شعر پرداخته شده است.
در بخشی از کتاب می خوانیم: سنت پیاده رفتن به زیارت امام حسین(ع)، سابقه ای به قدمت تاریخ تشیع دارد. این تشرف با پای پیاده در زمان ائمه اطهار(ع) با وجود خطرات و مشقات زیاد و سخت گیری های حاکمان جائر آن عصر، بسیار مورد توجه شیعیان بود و در انجام آن اهتمام داشتند ولی در سالیان بعد، حاکمان حکومت های شیعی مانند آل بویه و صفویه، تلاش داشتند با تسهیل این امر، شیعیان را نسبت به آن ترغیب کنند. علما و بزرگان شیعه به تاسی از ائمه اطهار(ع)، اهتمام بسیار زیادی نسبت به انجام این سنت حسنه داشته اند. بعنوان نمونه مرحوم شیخ بهائی برای رواج فرهنگ زیارت به شکل پیاده در میان مردم، در سال ۱۰۰۹ هجری قمری از اصفهان عزم مشهد کرده و با پای پیاده به زیارت حضرت امام رضا(ع) رفتند.
زیارت کربلا با پای پیاده تا زمان مرحوم شیخ انصاری مرسوم بود و حتی نقل شده است که ایشان طبق نذری که داشتند با پای پیاده به زیارت امام رضا(ع) رفتند. مرحوم آخوند خراسانی هم بهمراه شاگردانشان با پای پیاده به زیارت کربلا مشرف می شدند. مرحوم میرزا حسین نوری اهتمام بسیاری به انجام این امر داشتند و هر سال در روز عید قربان بهمراه تعدادی از زائرین امام حسین(ع) به پیاده روی از نجف تا کربلا اقدام می کردند و این سفر سه روزه به طول می انجامید. (صفحه ۱۸۷)
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب