سوگوار سیدنا ضیاءآبادی روشنای اخلاق در تهران
قائم: آیت الله سیدمحمد ضیاءآبادی مفسر قرآن کریم و از علمای اخلاق بر اثر بیماری کرونا دعوت حق را لبیک گفت.
آیت الله سیدمحمد ضیاء آبادی در سال ۱۳۴۷هجری قمری برابر با ۱۳۰۷ هجری شمسی در قریه ضیاءآباد واقع در ۴۵ کیلومتری شهرستان قزوین و در خانواده ای روحانی دیده به جهان گشود.
ایشان در سال ۱۳۲۰ برای تحصیل به قزوین رفت و در مدرسه التفاتیه که از مدارس کهن قزوین محسوب می شود، مشغول فراگیری علوم اسلامی شد و مقدمات را شامل صرف، نحو، معانی، بیان و بدیع و منطق نزد استاد آقا شیخ یحیی مفیدی فرا گرفت.
آیت الله سیدمحمد ضیاءآبادی پس از مدتی اقامت در حوزه علمیه قزوین، در سال ۱۳۲۸ شمسی راهی حوزه علمیه قم شد و به مدت ۱۲ سال از محضر اساتید قم همچون حضرات آیات بروجردی، امام خمینی، علامه طباطبایی، سدهی اصفهانی، و... استفاده نمود.
وی از سال ۱۳۴۰ شمسی در تهران ساکن شد. آیة الله ضیاء آبادی از روحانیان و مبلغان موفق در امر وعظ و تبلیغ در تهران بود و مشتاقان زیادی داشت. آیت الله سید محمد ضیاءآبادی از چهره های باارزش و مفسران بزرگ شیعه است و از علمای برجسته و خطبای نامدار و دانشمند عصر حاضر می باشد. ایشان از سخنرانان دانشمند ساکن تهران بود که به سبب قدرت والای علمی و معنوی، آشنایی با مبانی اسلامی و قرآنی، شناخت مسائل روز و دارا بودن قدرت بیان و خطابه و شیوایی سخن، درخشش خاصی در مجالس عمومی و خصوصی داشت، به شکلی که یکی از منابر وی در جلد اول مجموعه گفتار وعاظ آمده و معظم له نیز در ردیف وعاظ و خطبای ممتاز و طراز اول کشور قرار داده شده است.
اخلاص، تواضع، عمل به گفتار، متانت و شیوایی سخن، و بهره گیری از ظرافت های اخلاقی و قرآنی از خاصیت های ایشان محسوب می شود. اما سال ۱۳۴۰ شمسی و بعد از رحلت آیت الله بروجردی به تهران مهاجرت کرد و بیش از ۴۰ سال در تهران مشغول خدمات علمی و فرهنگی بود.
پس از فوت آیت الله بروجردی احساس نمود که اقامتش در قم ضروری نیست، بدین جهت به تهران مهاجرت نمود. آشنایی با برخی دوستان که اغلب اهل وعظ وخطابه و به اصطلاح منبری بودند، وی را به منبری شدن علاقمند کرد و تشخیص داد که زمینه کار در تهران مساعدتر است، از رو به تهران آمد و ضمن تدریس در مدرسه مرحوم آیة الله مجتهدی تهرانی، به کار وعظ و تبلیغ پرداخت.
بعد از مدتی از آنجائیکه مشتاق مطالعه بود، چنین تشخیص دادکه منابر خودرا هدفمند کند، تا وقت بیشتری برای مطالعه داشته باشد واز سویی تاثیر گزاری وی در زمینه تبلیغ بیشتر باشد که در این راستا به موفقیت ها و دستآوردهای گسترده ای رسید.
این عالم ربانی در تهران در کنار منابر و وعظ، جلسات اخلاق، تفسیر قرآن، تفسیر زیارت جامعه و زیارت عاشورا را هم شروع کرد و بعد از مدتی کوتاه مخاطبان زیادی از جلساتش استقبال می کردند.
توان بالای علمی و معنوی، آشنایی با مبانی اسلامی و قرآنی، شناخت مسائل روز و دارا بودن قدرت بیان و خطابه و شیوایی سخن همچون خصوصیات آیة الله ضیاء آبادی بود که سبب درخشش ایشان در مجالس عمومی و خصوصی شد به شکلی که وی در ردیف وعاظ و خطباء ممتاز و طراز اول کشور به شمار می رفت و از آنجایی که سخنانش با بهره بردن از قرآن، روایات و مطالب آموزنده اخلاقی همراه بود، مشتاقان فراوانی را پیرامون خود گرد آورد.
اخلاص، تواضع، عمل به گفتار، متانت و شیوایی سخن، و بهره گیری از ظرافت های اخلاقی و قرآنی از خاصیت هایی است که جلسات آیة الله ضیاء آبادی را به یکی از پرمخاطب ترین جلسات کشور تبدیل نموده بود.
ایشان در جلساتی با عنوان لقاء الله و با بهره گیری از آیات قرآن کریم و روایات دوده (ع) و با دلیلهای منطقی و عقلی مراحل سیر ملکوتی انسان از خاک تا افلاک را تشریح می کرد که این مباحث در جلد اول مجموعه گفتار وعاظ و دانشمندان شهیر، به چاپ رسید. همین طور سخنرانی دیگر وی با عنوان «تلازم بین قرآن و عترت» درباره تفسیر حدیث شریف ثقلین و حقانیت باور داشت های شیعه باتوجه به منابع عامه، در این کتاب به تفصیل آمده است.
آیة الله ضیاء آبادی در کنار برگزاری جلسات اخلاق و تفسیر کارهای مختلفی در امور خیریه و دستگیری از محرومان داشت و با کمک افراد خیًر و نیکوکار توانست خدمات عمرانی و خدمات دینی ارزشمندی به مستضعفان ارائه نماید.
این توفیق را داشتم که گاه محضر این بزرگ شرفیاب شده و از لحظات حضورش که بدون تردید از لحظات عمر من بشمار نمی آمد، بهره های گسترده از سخنان و نصائح و پندهای وی به ارمغان با خود همراه سازم.
بیاد دارم که قبل از شروع بیماری کرونای منحوس در جهان، زیبا روز و زیبا لحظاتی را در کنار این شخصیت و عالم ربًانی به همراه دیگر شخصیت های علمی و حوزوی، همچون آیات و حجج اسلام سبط الشیخ، هاشمی، علوی گرگانی، انصاری، تهرانی و نیز تعدادی از سرشناسان تهران، سپری کرده و در آن نشست، تربت پاک و شفابخش مرقد مطهر حضرت أباعبد الله ع را به ایشان تقدیم داشتم که به احترام این تربت، مرحوم آیة الله و دیگر حاضران، به تأسًی از ایشان بپا خواسته و شیشه تربت را بر دیدگاه خود نهادند و ضمن سپاس فراوان از حقیر، فرمودند که از این پس آرام، روزهای آخر عمر خودرا سپری می کنم ! برای اینکه بهترین هدیه برای لباس آخرتم را بدست آوردم! روحش شاد و یادش گرامی باد!
سرانجام این عالم ربانی بعد از یک دوره تحمًل بیماری، در سن ۹۲ سالگی در روز دوشنبه بیستم بهمن ۱۳۹۹ دعوت حق را لبیک گفت. بدون تردید شخصیت والای علمی و اخلاقی و اجتماعی او به شکلی بود که می توان گفت: زمانه، بسادگی جایگزینی برای وی بوجود نخواهد آورد.
با درگذشت آیة الله سید محمد ضیاء آبادی، تهران یکی از ستون های استوار علم و اخلاق و تعبد و معنویت را از دست داد. او بازمانده نسلی بود که بعد از این، برای یافتن و دسترسی به چنین شخصیت های کم نظیری، باید در روز روشن، چراغ به دست ! در حوزه های علمیه به دنبال آنان جستجو کنیم! روحیه و رفتار مردمی و کم نظیر این عالم فرزانه، که مؤمن حقیقی بود و به سخن و گامی که بر می داشت، اعتقاد داشته و از روی خلوص سخن می گفت و عالمی عامل بود ! چنان همگان را شیفته خود ساخت که به دین و دینداری رغبت می یافتند. ارتحال این شخصیت علمی و روحانی به مفهوم کلمه را به محضر حضرت ولی عصر(عج)، مراجع عظام تقلید، حوزه علمیه تهران، شاگردان، ارادتمندان و بیت ایشان تسلیت عرض می کنم.
* عضو فرهنگستان علوم پزشکی ایران و خادم افتخاری أعتاب مقدسه عراق
منبع: qawem.ir
این مطلب را می پسندید؟
(0)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب